قیدهای مکان

اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی

1

قیدهای مکان در واقع مکان وقوع یک فعل یا عمل را بیان می کنند. این قیدها معمولا بعد از فعل اصلی یا عبارتی قرار می گیرند که توصیف می کنند. قیدهای مکان برای توصیف صفت ها یا سایر قیدها به کار نمی روند. برخی از قیدهای مکان عبارتند از:

around اطراف
away دور
outside بیرون
everywhere همه جا
here اینجا

مثال:

Mona looked around but she couldn't see her friend. مونا به اطراف نگاه کرد اما نتوانست دوستانش را ببیند.
I searched everywhere I could think of. هر کجا که فکر می کردم را گشتم.
I'm going back to school. به مدرسه بر می گردم.
Come in! بیا داخل!
They built a house nearby. خانه ای در این نزدیکی ها ساختند.
She took the child outside. او کودک را به بیرون برد.

قیدهای مکان here وthere [اینجا و آنجا]

این دو قید از رایج ترین قیدهای مکان به شمار می آیند. این دو قید در واقع مکانی را بیان می کنند که با توجه به گوینده، مشخص می شود. Here با افعال حرکتی یعنی (به سمت گوینده یا با گوینده) و there یعنی (دور از گوینده و یا بدون گوینده).

Come here! بیا اینجا
Come towards me. به سمت من بیا.
The table is in here. میز اینجاست.
Come with me; we will go see it together. با من بیا، باهم می رویم و می بینیم.
Put it there. در آنجا قرارش بده.
Put it in a place away from me. در جایی دور از من قرارش بده.
Go in; you can see it by yourself. برو داخل، خودت می توانی آن را ببینی.
The table is in there. میز آنجاست.

قید های here و there با حروف اضافه ترکیب می شوند و عبارت های قیدی رایج و فراوانی را می سازند.

مثال:

What are you doing up there? آن بالا چه کار می کنی؟
Come over here and look at what I found! بیا اینطرف و چیزی که پیدا کرده ام را ببین.
The baby is hiding down there under the table. آن بچه اون پایین زیر میز مخفی شده است.

در حالت های تعجب یا تأکید، دو قید here و there در ابتدای جمله آورده می شوند تا تعجب و یا تأکید گوینده را برسانند. اگر فاعل جمله، اسم باشد، پس از این قیدها، فعل آورده می شود و اگر فاعل جمله، ضمیر باشد، باید یک ضمیر پس از این قیدها آورده شود.

مثال:

Here comes the bus! اتوبوس آمد. (بالاخره اتوبوس اومد. یا آهان اتوبوس اومد)
There goes the bell! زنگ خورد. (آهان بالاخره زنگ هم خورد، یا .... این هم از زنگ که خورد. )
There it is! آهان ... اونجاست.
Here they are! آهان ... آنها اینجا هستند.

قیدهای مکانی که هم حرف اضافه هستند و هم قید مکان!

بسیاری از قیدهای مکان وجود دارند که هم می توانند به عنوان قید مکان استفاده شوند و هم می توان از آنها به عنوان حروف اضافه استفاده کرد. دقت کنید هنگامی که به عنوان حرف اضافه استفاده می شوند باید بعد از آنها یک اسم به کار برده شود.

around The marble rolled around in my hand. به عنوان قید مکان: تیله در دستانم (به اطراف) می چرخید. I am wearing a necklace around my neck. به عنوان حرف اضافه: من گردنبندی را دور گردنم انداخته ام.
behind Let's hide behind the shed. به عنوان قید مکان: بیایید پشت بوته ها مخفی شویم. Hurry! You are getting behind. به عنوان حرف اضافه: عجله کن، داری عقب می افتی.
down John made his way carefully down the cliff. به عنوان قید مکان: جان به آرامی و دقت از صخره پایین رفت. Mary fell down. به عنوان حرف اضافه: مری زمین خورد.
in We decided to drop in on Jake. به عنوان قید مکان: ما تصمیم گرفتیم به جیک سر بزنیم. I dropped the letter in the mailbox. به عنوان حرف اضافه: نامه را به داخل صندوق پست انداختم.
off The wind blew the flowers off the tree. به عنوان قید مکان: باد گلها را از درخت انداخت. Let’s get off at the next stop. به عنوان حرف اضافه: بیایید در ایستگاه بعدی پیاده شویم.
on We rode on for several more hours. به عنوان قید مکان: چندساعت دیگر رانندگی کردیم. Please put the books on the table. به عنوان حرف اضافه: لطفاً کتاب ها را روی میز قرار دهید.
over He turned over and went back to sleep. به عنوان قید مکان: چرخید و دوباره خوابید. I think I will hang the picture over my bed. به عنوان حرف اضافه: فکر کنم این عکس را بالای تختم قرار دهم.

قیدهای مکانی که به (where) ختم می شوند.

قیدهای مکانی که به (where) ختم می شوند در واقع به نحوی به مکان اشاره می کنند که به محل دقیق یا خاصی اشاره نمی شود.

مثال:

I would like to go somewhere warm for my vacation. دوست دارم برای تعطیلاتم به جایی گرم بروم.
Is there anywhere I can find a perfect plate of spaghetti around here? جایی هست که بتونم در این اطراف اسپاگتی عالی پیدا کنم.
I have nowhere to go. من هیچ جایی ندارم که بروم.

قید های مکانی که به (wards) ختم می شوند

این قیدها به جهت حرکت اشاره می کنند.

مثال:

Cats don't usually walk backwards. گربه ها معمولا به سمت عقب حرکت نمی کنند.
The ship sailed westwards. کشتی به سمت غرب حرکت کرد.
The balloon drifted upwards. بالن به سمت بالا کج شد.
We will keep walking homewards until we arrive. ما به حرکتمان به سمت خانه ادامه خواهیم داد تا وقتی که برسیم.

دقت کنید که کلمه (towards) یک حرف اضافه است، و یک قید نیست به همین دلیل همواره بعد از آن یک اسم یا ضمیر می آید.

He walked towards the car. او به سمت ماشین حرکت کرد.
She ran towards me. او به سمت من دوید.

برخی از قیدهای مکان هم به مکان اشاره دارند و هم به جهت:

The child went indoors. کودک به داخل خانه رفت.
He lived and worked abroad. او در خارج کار کرد و زندگی کرد.
Water always flows downhill. آب همیشه به سمت پایین تپه حرکت می کند.
The wind pushed us sideways. باد ما را به سمت کنار هل داد.